Please use this identifier to cite or link to this item:
https://elib.bsu.by/handle/123456789/293641| Title: | Топосы смерти в романе Э. Сиболд «Милые кости» |
| Other Titles: | Topos of death in the novel «The lovely bones» by A. Sebold / N. S. Zelezinskaya |
| Authors: | Зелезинская, Н. С. |
| Keywords: | ЭБ БГУ::ОБЩЕСТВЕННЫЕ НАУКИ::Литература. Литературоведение. Устное народное творчество ЭБ БГУ::ОБЩЕСТВЕННЫЕ НАУКИ::Философия ЭБ БГУ::ОБЩЕСТВЕННЫЕ НАУКИ::Психология |
| Issue Date: | 2022 |
| Publisher: | Минск : БГУ |
| Citation: | Журнал Белорусского государственного университета. Филология = Journal of the Belarusian State University. Philology. – 2022. – № 3. – С. 26-40 |
| Abstract: | Э. Сиболд не только делает мотив смерти центральным в романе «Милые кости», но и представляет идею смерти в религиозном контексте, несвойственном американской реалистической детской, подростковой и молодежной литературе второй половины XX – XXI в. Христианские культурные установки и средневековая картина мира влияют как на семантику этого мотива, так и на структурную организацию пространства текста. Рассматриваются топосы подвала, землянки, заваленной шахты, родного дома, школы, городка и леса. Топосы смерти в горизонтальном и вертикальном срезе анализируются в ракурсе теории трехчастного пространства (Ю. М. Лотман, В. Н. Топоров). Значимую роль в интерпретации семантики и прагматики топосов смерти играют дихотомии свой ‒ чужой, страдание – блаженство, земля – небеса, ад ‒ рай, притягательный – скучный и др. Для их реализации Э. Сиболд апеллирует к средневековому менталитету, а также к концепции чистилища раннего Нового времени. Исследуются аксиологический потенциал романа и способность современного молодого человека принять данность мира в его красоте и ужасе. Осознание своей отдельности и самости, смирение с необратимостью смерти, признание существования «мира без меня» и обретение радости за другого человека предопределяют финал произведения ‒ метафорический переход героини из чистилища в рай. Обозначается связь прагматики романа с новейшими теориями современной философии. |
| Abstract (in another language): | A. Sebold not only makes the motif of death central in the novel «The lovely bones», but also presents the idea of death in the unusual for American realistic children’s, teenage and youth literature of the second half of the 20 th – 21 st centuries religious context. Christian cultural attitudes and the medieval picture of the world influence not only the semantics of this motif, but also the structural organisation of the text space. Such topos as a basement, a dugout, a littered mine, a home, a school, a town and a forest are considered. Topos of death in a horizontal and vertical section are analysed from the perspective of a three-part space (Yu. M. Lotman, V. N. Toporov). A significant role in the interpretation of the semantics and pragmatics of topos of death is played by the dichotomies of one’s own – someone else’s, suffering – bliss, earth – heaven, hell – paradise, attractive – boring, etc. To implement them, A. Sebold appeals to the medieval mentality, as well as to the concept of purgatory of early modern period. The axiological potential of the novel and the ability of a modern young person to accept the reality of the world in all its beauty and horror are explored. Awareness of one’s sepa- rateness and selfhood, resignation to the irreversibility of death, recognition of the existence of a «world without me» and finding joy for another person predetermine the finale of the novel – the heroine’s metaphorical transition from purgatory to paradise. The connection between the pragmatics of the novel and the latest theories of modern philosophy is indicated. = Э. Сібалд не толькі робіць матыў смерці цэнтральным ў рамане «Мілыя косці», але і паказвае ідэю смерці ў рэлігійным кантэксце, неўласцівым амерыканскай рэалістычнай дзіцячай, падлеткавай і моладзевай літаратуры другой паловы XX – XXI ст. Хрысціянскія культурныя ўстаноўкі і сярэдневяковая карціна свету ўплываюць як на семантыку гэтага матыву, так і на структурную арганізацыю прасторы тэксту. Разглядаюцца топасы падвала, зямлянкі, заваленай шахты, роднага дома, школы, гарадка і лесу. Топасы смерці ў гарызантальным і вертыкальным зрэзе аналізуюцца ў ракурсе тэорыі трохчасткавай прасторы (Ю. М. Лотман, В. М. Тапароў). Значную ролю ў інтэрпрэтацыі семантыкі і прагматыкі топасаў смерці выконваюць дыхатаміі свой ‒ чужы, пакуты ‒ шчасце, зямля ‒ нябёсы, пекла ‒ рай, прыцягальны ‒ нудны і інш. Для іх рэалізацыі Э. Сібалд апелюе да сярэдневяковага менталітэту, а таксама да канцэпцыі чыстца ранняга Новага часу. Даследуюцца аксіялагічны патэнцыял рамана і здольнасць сучаснага маладога чалавека прыняць дадзенасць свету ў яго прыгажосці і жаху. Усведамленне сваёй асобнасці і самасці, пакора з незваротнасцю смерці, прызнанне існавання «свету без мяне» і здабыванне радасці за іншага чалавека прадвызначаюць фінал твора – метафарычны пераход гераіні з чыстца ў рай. Пазначаецца сувязь аксіялогіі матыву смерці з найноўшымі тэорыямі сучаснай філасофіі. |
| URI: | https://elib.bsu.by/handle/123456789/293641 |
| ISSN: | 2521-6775 |
| Licence: | info:eu-repo/semantics/openAccess |
| Appears in Collections: | 2022, №3 |
Items in DSpace are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.