Please use this identifier to cite or link to this item:
https://elib.bsu.by/handle/123456789/270332| Title: | Структура абшчыны ерэтыкоў-вальдэнсаў ад пачатку існавання да канца XIV стагоддзя |
| Other Titles: | The structure of the community of Waldensian heretics from the beginning of its existence to the end of the XIV century / A. Valodzina |
| Authors: | Валодзіна, А. В. |
| Keywords: | ЭБ БГУ::ОБЩЕСТВЕННЫЕ НАУКИ::История. Исторические науки |
| Issue Date: | 2021 |
| Publisher: | Минск : БГУ |
| Citation: | Беларусь и культурное наследие древности и средневековья: материалы междунар. науч. конф., приуроч. к годовщине подписания Пакта Рериха, Минск, 15 апр. 2021 г. / Белорус. гос. ун-т ; редкол.: О. В. Перзашкевич (гл. ред.) [и др.]. – Минск : БГУ, 2021. – С. 30-37. |
| Abstract: | На першым этапе вальдэнская абшчына дзялілася на дзве часткі: вандроўныя прапаведнікі і аселыя вернікі. Першыя жылі з міласціны, якую падавалі ім другія. Такі падзел быў тыповы для ўсіх рухаў апостальскай беднасці. Галоўнымі абавязкамі прапаведнікаў былі: пропаведзь, навучанне, прыманне споведзяў і бласлаўленне ежы. Вернікі маглі не падазраваць пра сваю «ерэтычнасць» і вярталіся ў лона каталіцкай царквы. Для інквізітараў асноўную небяспеку прадстаўлялі члены першай групы, таму часцей за ўсѐ толькі іх і называлі «вальдэнсамі». Паступова структура ўскладнялася, прапаведнікі падзяліліся мінімум на дзве часткі: апосталаў і братоў. Узнікае савет абшчыны (усеагульны сінод). Нават пасля смерці заснавальніка руху Вальдо выбіраўся адзіны лідар руху. Ствараюцца гаспіцыі, на чале якіх стаяць рэктары (з прапаведнікаў). Сярод аселых вернікаў у месцах пражывання вялікіх груп таксама вылучаюцца свае старшыні і/або скарбнікі, чыя прыналежнасць да святароў на дадзены момант не ўстаноўлена |
| Abstract (in another language): | At the first stage, the Waldensian community was divided into two parts: itinerant preachers and settled believers. The former lived on alms given to them by the latter. Such a division was typical of all movements of apostolic poverty. The chief duties of the preachers were preaching, teaching, taking confessions and blessing food. Believers may have been unaware of their «hereticism» and return to the fold of Catholic Church. For the inquisitors, the main danger was represented by the members of the first group, so most often only they were called «Waldenses». Gradually the structure became more complicated, the preachers split into at least two groups: i.e. the apostles and the brethren. A community council (general synod) was established. Even after the death of the founder of the movement, Waldo, a sole leader of the movement would be elected. Hospices were set up, with rectors (from among preachers) as their heads. Wherever they were present in large groups, the settled believers would also nominate their elders and / or treasurers, whose affiliation to the priests is not currently established |
| URI: | https://elib.bsu.by/handle/123456789/270332 |
| ISBN: | 978-985-881-218-8 |
| Appears in Collections: | 2021. Беларусь и культурное наследие древности и средневековья |
Items in DSpace are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.