Пожалуйста, используйте этот идентификатор, чтобы цитировать или ссылаться на этот документ:
https://elib.bsu.by/handle/123456789/270332| Заглавие документа: | Структура абшчыны ерэтыкоў-вальдэнсаў ад пачатку існавання да канца XIV стагоддзя |
| Другое заглавие: | The structure of the community of Waldensian heretics from the beginning of its existence to the end of the XIV century / A. Valodzina |
| Авторы: | Валодзіна, А. В. |
| Тема: | ЭБ БГУ::ОБЩЕСТВЕННЫЕ НАУКИ::История. Исторические науки |
| Дата публикации: | 2021 |
| Издатель: | Минск : БГУ |
| Библиографическое описание источника: | Беларусь и культурное наследие древности и средневековья: материалы междунар. науч. конф., приуроч. к годовщине подписания Пакта Рериха, Минск, 15 апр. 2021 г. / Белорус. гос. ун-т ; редкол.: О. В. Перзашкевич (гл. ред.) [и др.]. – Минск : БГУ, 2021. – С. 30-37. |
| Аннотация: | На першым этапе вальдэнская абшчына дзялілася на дзве часткі: вандроўныя прапаведнікі і аселыя вернікі. Першыя жылі з міласціны, якую падавалі ім другія. Такі падзел быў тыповы для ўсіх рухаў апостальскай беднасці. Галоўнымі абавязкамі прапаведнікаў былі: пропаведзь, навучанне, прыманне споведзяў і бласлаўленне ежы. Вернікі маглі не падазраваць пра сваю «ерэтычнасць» і вярталіся ў лона каталіцкай царквы. Для інквізітараў асноўную небяспеку прадстаўлялі члены першай групы, таму часцей за ўсѐ толькі іх і называлі «вальдэнсамі». Паступова структура ўскладнялася, прапаведнікі падзяліліся мінімум на дзве часткі: апосталаў і братоў. Узнікае савет абшчыны (усеагульны сінод). Нават пасля смерці заснавальніка руху Вальдо выбіраўся адзіны лідар руху. Ствараюцца гаспіцыі, на чале якіх стаяць рэктары (з прапаведнікаў). Сярод аселых вернікаў у месцах пражывання вялікіх груп таксама вылучаюцца свае старшыні і/або скарбнікі, чыя прыналежнасць да святароў на дадзены момант не ўстаноўлена |
| Аннотация (на другом языке): | At the first stage, the Waldensian community was divided into two parts: itinerant preachers and settled believers. The former lived on alms given to them by the latter. Such a division was typical of all movements of apostolic poverty. The chief duties of the preachers were preaching, teaching, taking confessions and blessing food. Believers may have been unaware of their «hereticism» and return to the fold of Catholic Church. For the inquisitors, the main danger was represented by the members of the first group, so most often only they were called «Waldenses». Gradually the structure became more complicated, the preachers split into at least two groups: i.e. the apostles and the brethren. A community council (general synod) was established. Even after the death of the founder of the movement, Waldo, a sole leader of the movement would be elected. Hospices were set up, with rectors (from among preachers) as their heads. Wherever they were present in large groups, the settled believers would also nominate their elders and / or treasurers, whose affiliation to the priests is not currently established |
| URI документа: | https://elib.bsu.by/handle/123456789/270332 |
| ISBN: | 978-985-881-218-8 |
| Располагается в коллекциях: | 2021. Беларусь и культурное наследие древности и средневековья |
Все документы в Электронной библиотеке защищены авторским правом, все права сохранены.