Родавые легенды русінскіх магнацкіх родаў Вялікага княства Літоўскага ў XVI—XVII стст.: на прыкладзе Сапегаў і Тышкевічаў

Abstract

На прыкладзе генеалагічных легенд панскіх родаў Сапегаў і Тышкевічаў аналізуюцца стратэгіі канструявання ўласнай родавай гісторыі, якія выкарыстоўваліся магнатамі русін& скага паходжання. Адзначаецца, што Сапегі ў 1570—80&я гг. імкнуліся прадставіць сябе нашчадкамі літоўскага баярына Сунігайлы. Гэта было абумоўлена не зменай этнічнай ідэн& тычнасці, а жаданнем далучыцца да вузкага кола «старой» літоўскай арыстакратыі. Паз& ней (у часы Льва Сапегі) у радавод Сапегаў былі вернуты русінскія сюжэты. Тышкевічы, наадварот, падкрэслівалі сваё русінскае паходжанне, што тлумачыцца іх істотнай уключа& насцю да лакальных эліт Русі = In this article the author analyzed Sapieha’s and Tyszkiewicz’s cases as the different strategies of constructing their own ancestral history, used by the magnates of the Ruthenian origin. It is noted that at the beginning the Sapiehas sought to present themselves as the descendants of the Lithuanian nobleman Sunigajlo. It was not an example of changing of ethnic identity, it was the desire to join the narrow circle of the «old» Lithuanian aristocracy. Later (in the time of Leo Sapie ha) Ruthenian symbols were returned in Sapieha’s genealogy. On the contrary, the Tyszkiewiczs emphasized their Ruthenian origin, due to their inclusion in the local elite of Rus’.