Знешняя палітыка i дыпламатыя Pacii ад Івана III да Пятра I: спецыяльны курс. УД - 229/р.

Abstract

Знешняя палпыка Расп у другой палове XV - XVII ст. вызначалася надзвычайнай актыунасцю, наступальнасцю i вынiковасцю. Было звергнута ira мангола-татар, дзяржауныя межы Маскоускага княства настольк пашырылiся, што ужо на сярэдзшу XVI ст. выйшлi за Волгу на усходзе, а на захадзе з усёй вастрынёй паустала пытанне аб стварэннi умоу для рэгулярных эканамiчных i палiтычных стасункау з усiмi краiнамi Заходняй Еуропы. 3 асаблiвай вастрынёй паустала пытанне аб дамтраванш на Балтыцы, аб далучэнш да уладанняу мвялiкага князя i цара Усяя Русiм зямель Вялжага княства Лiтоускага. Стала наблiжацца да пэуных рэальных абрысау i пытанне аб тым, хто можа лiчыцца гаспадаром на берагах i акваторьи Чорнага мора. Напружанасць знешнепалiтачнай спуацыи што раз дапаунялася i падмацоувалася процiстаяннем памiж усходняй i заходняй плынямi хрысцiянства. Можна лiчыць, што большасць найважнейшых пытанняу унутранага развщця Расii так цi iнакш былi у залежнасцi ад вынiковасцi знешнепалпычных яе акцый i намаганняу.