Пожалуйста, используйте этот идентификатор, чтобы цитировать или ссылаться на этот документ:
https://elib.bsu.by/handle/123456789/298137| Заглавие документа: | Инклюзия как стратегия авторского дискурса (на материале книги М. К. Пархоц «Аутилиус: сказки для детей и взрослых») |
| Другое заглавие: | Inclusion as a strategy of author’s discourse (by the material of the book of M. K. Parhots «Autilus: fairy tales for children and adults») / L. V. Kamlyuk-Yaroshenko Інклюзія як стратэгія аўтарскага дыскурсу (на матэрыяле кнігі М. К Пархац «Аўтыліус: казкі для дзяцей і дарослых») / Л. В. Камлюк-Ярашэнка |
| Авторы: | Камлюк-Ярошенко, Л. В. |
| Тема: | ЭБ БГУ::ОБЩЕСТВЕННЫЕ НАУКИ::Литература. Литературоведение. Устное народное творчество |
| Дата публикации: | 2023 |
| Издатель: | Минск : БГУ |
| Библиографическое описание источника: | Журнал Белорусского государственного университета. Филология = Journal of the Belarusian State University. Philology. – 2023. – № 1. – С. 13-20 |
| Аннотация: | Исследуется стратегия авторского дискурса в книге белорусской писательницы М. К. Пархоц «Аутилиус: сказки для детей и взрослых». Ставится вопрос об инклюзии как факторе художественности. Рассматриваются повествовательные механизмы, способствующие преодолению конфликтности оппозиций свой – чужой, Я – Другой, норма – аномалия, способы восполнения якобы неполноценного мира Другого, пути выстраивания понимающего и принимающего кругозора повествователя и вовлечения в него читателя. Констатируется, что книгу сказок М. К. Пархоц можно назвать инклюзивной не только потому, что в ней идет речь о героях с особенностями развития, но и потому, что инклюзивность становится основной стратегией повествования. В ходе повествования снимаются противоречия, связанные с эпистемической (знания – незнания), временной (тогда – сейчас), пространственной (здесь – там) модальностью, а также с модальностью нормы (разрешено – запрещено) и оценки (позитивные – негативные). Особая риторика позволяет автору мягко и корректно воспитать читателя так, чтобы он, отождествляя себя с повествователем и находясь в позиции понимающего и принимающего адресата, понял и принял Другого (чужого, странного) как себя. |
| Аннотация (на другом языке): | The study is devoted to the strategies of the author’s discourse of the book by the Belarusian writer M. K. Parhots «Autilius: fairy tales for children and adults». The article raises the question of inclusion as a factor of artistry. Narrative mechanisms are considered that contribute to overcoming the conflict of oppositions own – alien, I – Other, norm – anomaly, ways to replenish the allegedly inferior world of the Other, ways of building an understanding and accepting outlook of the narrator and involving the reader in it. It is stated that the book of fairy tales by M. K. Parhots can be called inclusive not only because it deals with heroes that have special features, but also because inclusiveness becomes the main strategy of narration. In the course of the narrative, contradictions associated with epistemic (knowledge – ignorance), temporal (then – now), spatial (here – there) modality, as well as modality of norms (allowed – forbidden) and modality of assessments (positive – negative) are removed. Special rhetoric allows the author to educate gently the reader so that, identifying himself with the narrator and being in the position of an understanding and accepting addressee, he understand and accepts the Other (alien, strange) as himself. = Даследуецца стратэгія аўтарскага дыскурсу кнігі беларускай пісьменніцы М. К. Пархац «Аўтыліус: казкі для дзяцей і дарослых». Ставіцца пытанне аб інклюзіі як фактары мастацкасці. Разглядаюцца механізмы апавядання, якія спрыяюць пераадоленню канфліктнасці апазіцый свой – чужы, Я – Другі, норма – анамалія, спосабы папаўнення нібыта непаўнавартаснага свету Другога, шляхі выбудоўвання кругагляду апавядальніка і ўключэння ў яго чытача. Канстатуецца, што кнігу казак М. K. Пархац можна назваць інклюзіўнай не толькі таму, што ў ёй ідзе гаворка пра герояў з асаблівасцямі развіцця, але і таму, што інклюзіўнасць становіцца асноўнай стратэгіяй аповеду. У ходзе аповеду здымаюцца супярэчнасці, звязаныя з эпістэмічнай (веданне – няведанне), часавай (тады – цяпер), прасторавай (тут – там) мадальнасцю, а таксама з мадальнасцю нормы (дазволена – абаронена) і ацэнкі (пазітыўныя – негатыўныя). Адмысловая рыторыка дазваляе аўтару мякка і карэктна выхаваць чытача так, каб ён, атаясамліваючы сябе з апавядальнікам і знаходзячыся ў пазіцыі разумення і прымання адрасата, зразумеў і прыняў Другога (чужога, дзіўнага) як сябе. |
| URI документа: | https://elib.bsu.by/handle/123456789/298137 |
| ISSN: | 2521-6775 |
| DOI документа: | 10.33581/2521-6775-2023-1-13-20 |
| Лицензия: | info:eu-repo/semantics/openAccess |
| Располагается в коллекциях: | 2023, №1 |
Все документы в Электронной библиотеке защищены авторским правом, все права сохранены.