Нацыянальнае мінулае ў аповесці Янкі Брыля «Золак, убачаны здалёк»

Abstract

У аповесці Янкі Брыля «Золак, убачаны здалёк» ваенныя канфлікты XX ст. (Першая сусветная вайна, Грамадзянская вайна, сутыкненне з Польшчай) знаходзяць імпліцытнае адлюстраванне праз паказ іх уплыву на лёсы дзяцей і жанчын, апавяданні ўдзельнікаў, дэталі пейзажу, пакінутыя рэчы і сведчанні. Пісьменнік звяртаецца да польскай праблемы, аб’ядноўваючы яе з галоўнымі тэмамі беларускай літаратуры мінулага стагоддзя – ваеннай і вясковай, і раскрывае асаблівасці жыцця на тэрыторыі Заходняй Беларусі ў міжваенны перыяд, зыходзячы з уласнага вопыту, што абумоўлівае наяўнасць элементаў аўтабіяграфізму ў творы. Жыхары вёскі Аўсянікі становяцца носьбітамі нацыянальнага характару. На прыкладзе ўспамінаў апавядальніка (Ігара Міхайлавіча) пра дзяцінства і юнацтва Юрыка (наратар дыстанцуецца ад сябе ў мінулым) аўтар раскрывае ўмовы фарміравання светапогляду цэлага пакалення беларусаў, а таксама спецыфіку станаўлення нацыянальнай ідэнтычнасці