З якіх цаглінаў будавалася "Вежа": аналіз аднаго тэксту

Abstract

Сакрэт цікаўнасці да шматлікіх паэтычных тэкстаў, пакінутых у літаратуры рамантычнаю традыцыяй, – у натхнёным, часта велічным самалюбаванні паэта. Найбольш аўтабіаграфічным і схільным да спавядальнасці Ейтс зрабіўся ў апошніх сваіх зборніках “Вежа” і “Вітыя сходы”, трансфармаваўшы найпрасцейшыя аб’екты свайго звычайнага жыцця ў сімвалы найвышэйшага парадку. “Вежа” – найбольш яскравая праява паэтыкі сталага Ейтса; тыповы прыклад пабудовы сусвету ўнутры сябе з выкарыстаннем усіх падручных сродкаў і трансляцыя сваёй свядомасці вонкі моваю, якая падаецца наратару найбольш адэкватнай для перадачы кожнага яе складніка; згадка пра тыя вобразы, што “пераследавалі” Ейтса ўсё жыццё; тэкст, што абапіраецца на любасна створаны міфалагічны дыскурс.