Пожалуйста, используйте этот идентификатор, чтобы цитировать или ссылаться на этот документ:
https://elib.bsu.by/handle/123456789/214816| Заглавие документа: | Генезис немецкой поэзии любви и святости (Песнь Песней в интерпретации Мартина Опица) |
| Другое заглавие: | Genesis of German poetry of love and holiness (The Song of Songs in Martin Opitz’s interpretation) / G. V. Sinilo Генезіс нямецкай паэзіі кахання і святасці (Песня Песняў у інтэрпрэтацыі Марціна Опіца) / Г. В. Сініла |
| Авторы: | Синило, Г. В. |
| Тема: | ЭБ БГУ::ОБЩЕСТВЕННЫЕ НАУКИ::Языкознание |
| Дата публикации: | 2018 |
| Издатель: | Минск : БГУ |
| Библиографическое описание источника: | Журнал Белорусского государственного университета. Филология = Journal of the Belarusian State University. Philology. - 2018. - № 3. - С. 5-19 |
| Аннотация: | Исследуется первое целостное переложение на немецкий язык Песни Песней, созданное Мартином Опицем (Martin Opitz, 1597–1639), основоположником немецкой поэзии Нового времени. Доказывается, что Песнь Песней выступает для поэта в качестве одного из ключевых архетекстов, выполняющих смысло- и текстопорождающую функцию, а также в качестве архитекста, определяющего его жанровые поиски. Воспринимая Песнь Песней как лирико-драматическую пасторальную поэму, или лирическую пасторальную драму, М. Опиц создает подобный жанр в немецкой литературе. В свободном и одновременно близком к библейскому тексту парафразе Песни Песней, являющемся авторским комментарием к ней (метатекстом), он впервые на немецком языке осуществляет синтез любовно-эротической и религиозной поэзии, создает поэзию любви и святости. Для поэта трагической эпохи Тридцатилетней войны Песнь Песней выступает как своеобразная утопия красоты и гармонии, противостоящая безобразию реальности. Любовь, воспеваемая Песнью Песней, воспринимается поэтом как сила, преображающая жизнь и побеждающая смерть. Утверждается, что для М. Опица, создателя теории классицизма в Германии и одновременно поэта барокко, работа над парафразом Песни Песней становится творческой лабораторией, в которой вырабатывается его неповторимый стиль, соединяющий в себе рационализм, строгость мышления классицизма и яркую пластичность, живописность, метафоричность барокко. В сравнении с текучей пластикой Песни Песней, передающей динамику духа, поэтика М. Опица в большей степени ориентирована на скульптурность образов. В своей интерпретации библейской поэмы М. Опиц первым в немецкой литературе развивает мотив противопоставления суетности городской цивилизации и гармоничности жизни на лоне природы, в соответствии с естественным и одновременно Божественным законом – законом любви. Этот мотив, который далее развивают поэты барокко, предваряет поиски Просвещения, особенно писателей сентиментализма. |
| Аннотация (на другом языке): | Даследуецца першая цэласная парафраза Песні Песняў па-нямецку, створаная Марцінам Опіцам (Martin Opitz, 1597–1639), заснавальнікам нямецкай паэзіі Новага часу. Даказваецца, што Песня Песняў выступае для паэта ў якасці аднаго з ключавых архетэкстаў, якія выконваюць сэнса- і тэкстаспараджальную функцыю, а таксама ў якасці архітэксту, што вызначае яго жанравыя пошукі. Успрымаючы Песню Песняў як лірыка-драматычную пастаральную паэму, або лірычную пастаральную драму, М. Опіц стварае падобны жанр у нямецкай літаратуры. У вольным і адначасова блізкім да біблейскага тэксту перакладзе Песні Песняў, які з’яўляецца аўтарскім каментарыем да яе (метатэкстам), ён упершыню на нямецкай мове ажыццяўляе сінтэз любоўна-эратычнай і рэлігійнай паэзіі, стварае паэзію кахання і святасці. Для паэта трагічнай эпохі Трыццацігадовай вайны Песня Песняў выступае своеасаблівай утопіяй хараства і гармоніі, што супрацьстаіць пачварнай рэальнасці. Каханне (любоў), што апяваецца ў Песні Песняў, успрымаецца паэтам як сіла, што перастварае жыццё і перамагае смерць. Сцвярджаецца, што для М. Опіца, стваральніка тэорыі класіцызму ў Германіі і адначасова паэта барока, Песня Песняў становіцца творчай лабараторыяй, у якой выпрацоўваецца яго непаўторны стыль, што злучае ў сабе рацыяналізм, строгасць мыслення класіцызму і яскравую пластычнасць, маляўнічасць, метафарычнасць барока. У параўнанні з цякучай пластыкай Песні Песняў, якая перадае дынаміку духу, паэтыка М. Опіца ў большай ступені арыентавана на скульптурнасць вобразаў. У сваёй інтэрпрэтацыі біблейскай паэмы М. Опіц першым у нямецкай літаратуры развівае матыў проціпастаўлення мітусні і марнасці гарадской цывілізацыі гарманічнасці жыцця на ўлонні прыроды, у адпаведнасці з натуральным і адначасова Боскім законам – законам любові. Гэты матыў, які далей развіваюць паэты барока, папярэднічае пошукам Асветніцтва, асабліва пісьменнікаў сентыменталізму. = This research paper investigates the first holistic German paraphrase of The Song of Songs carried out by Martin Opitz (1597–1639), the founder of the modern-period German poetry. We show that The Song of Songs is one of the key archetexts serving both content- and text-generating functions as well as defining genre searching for Opitz. Seeing The Song of Songs as a lyric-dramatic pastoral poem or a lyrical pastoral drama, Opitz creates a similar genre in German literature. In the free and close-to-biblical text paraphrase of The Song of Songs, which is the author’s commentary (metatext) on it, he puts into practice synthesis of love-erotic and religious poetry for the first time in German language, creates the poetry of love and holiness. For the poet, The Song of Songs is a distinctive utopia of beauty and harmony juxtaposed with the disgraceful reality of the tragic period of the Thirty Years’ War. Love praised by The Song of Songs is interpreted by the poet as a power that transfigures life and vanquishes death. We argue that the work on the paraphrase of The Song of Songs becomes a creative laboratory, where the poet’s distinctive style combining rationalism, thought severity of classicism, striking plasticity, picturesqueness and metaphors associated with baroque thinking is born. Opitz’s poetics manner, compared with unstable plasticity of The Song of Songs conveying dynamics of spirit, is more oriented towards «sculptural» images. In his interpretation of the biblical poem M. Opitz is the first poet in German literature who develops the motif of opposition of the hustle of urban civilization and harmony of rural life in accordance with natural divine law – the law of love. This motif, later developed by baroque poets, anticipates the searches of the Age of the Enlightenment, especially of the writers of sentimentalism |
| URI документа: | http://elib.bsu.by/handle/123456789/214816 |
| ISSN: | 2521-6775 |
| Лицензия: | info:eu-repo/semantics/openAccess |
| Располагается в коллекциях: | 2018, №3 |
Все документы в Электронной библиотеке защищены авторским правом, все права сохранены.