Еўрапейскі саюз і трэція краіны: метадалогія прававой апраксімацыі

Abstract

Дадзены артыкул з’яўляецца спробай зрабіць унёсак у стварэнне ўніверсальнай тэарэтычнай метадалогіі апраксімацыі права дзяржаў, якія жадаюць стаць членамі ЕС або апраксімуюць сваё заканадаўства з правам ЕС па іншых прычынах. Аўтар дае азначэнне прававой апраксімацыі, выяўляе яе асноўныя характарыстыкі і прапануе тыпалогію спосабаў, метадаў і тэхнік. Сцвярджаецца, што працэс нарматворчасці ў рамках прававой апраксімацыі мае шэраг агульных прынцыпаў, а абавязковай часткай працэса з’яўляецца адпаведнасць новаўтвораных нормаў як да права ЕС, так і да нацыянальнай прававой сістэмы. Аналізуецца спецыфіка апраксімацыі з рэгламентамі і дырэктывамі ЕС і тлумачыцца неабходнасць маніторынга судовых рашэнняў. = This article is an attempt to contribute to the establishment of a universal theoretical methodology of legal approximation of the third countries which aspire to become the EU member states or which approximate their national legislation to that of the EU for other reasons. The author gives a defi nition of legal approximation, identifi es its main characteristics and proposes a typology of means, methods and techniques. It is argued that the process of law-making in the framework of legal approximation has a number of common principles and that the indispensable part of the process is the requirement that an approximation measure ought to be compatible both with the EU law and with the national legal system. Features peculiar to the EU regulations and directives are analysed and the necessity of the case-law is explained.