Інстытут інструктарства на акупіраваных польскімі войскамі беларускіх землях у 1919-1920 гг.

Abstract

Школьнае інструктарства – сістэма службовых асоб, якія даюць кіруючыя ўказанні прадстаўнікам навучальных устаноў па ажыццяўленню адукацыйнага працэса і праводзяць праверку правільнасці дзеянняў шляхам нагляду і інструктавання. Iнструктарства, уведзенае пасля ўсталявання савецкай улады, не з’яўлялася новаўвядзеннем для беларускiх зямель, так як па сваёй форме нагадвала аналагiчны iнстытут сiстэмы адукацыi часоў Расiйскай iмперыi. Неабходнасць узнаўлення была выклікана жаданнем пабудовы адукацыйнага працэса на аснове прынцыпаў адзінай працоўнай школы, вострай запатрабаванасцю ў адкрыцці новых навучальных устаноў. Школьнае iнструктарства пачало стварацца пад эгiдай Народнага камiсарыята асветы пры Часовым Рабоча-Сялянскiм ўрадзе БССР, пасля ЛiтБел ССР амаль з першых дзён стварэння адзначанага камiсарыята. Заснаванне дадзенага iнстытута папярэднiчала распрацоўцы адпаведных iнструкцый, метадычных асноў функцыянавання iнстытута, падрыхтоўцы адпаведных спецыялiстаў. Асноўнай заканадаўчай апорай дзейнасцi iнструктара Народнага камiсарыята асветы былi пастановы СНК РСФСР па пытаннях удасканальвання адукацыйнага працэсу. Распрацоўка абагуленай iнструкцыi, як апоры асноўнай дзейнасцi школьнага iнструктара, у адзначаны перыяд не была распачата. Гэты факт выклiкаў шматлiкiя цяжкасцi ў функцыянаванні iнстытута.