Пожалуйста, используйте этот идентификатор, чтобы цитировать или ссылаться на этот документ:
https://elib.bsu.by/handle/123456789/233210| Заглавие документа: | Девиация парадигмы поведения в англосаксонском обществе |
| Другое заглавие: | Deviation of the behavior paradigm in the Anglo-Saxon society / I. O. Yeutukhou Дэвіяцыя парадыгмы паводзін у англасаксонскім грамадстве / І. А. Еўтухоў |
| Авторы: | Евтухов, И. О. |
| Тема: | ЭБ БГУ::ОБЩЕСТВЕННЫЕ НАУКИ::История. Исторические науки |
| Дата публикации: | 2019 |
| Издатель: | Минск : БГУ |
| Библиографическое описание источника: | Журнал Белорусского государственного университета. История = Journal of the Belarusian State University. Historical sciences. - 2019. - № 3. - С. 68-73 |
| Аннотация: | Анализируются девиантные нарушения принятой в рамках англосаксонского общества парадигмы поведения, рассматривается только одна форма девиантного нарушения парадигмы поведения – правонарушение. В качестве объекта анализа избраны древнеанглийские хартии о судебных тяжбах. Доказывается, что реакция общества на правонарушение представлена широким спектром принуждения: от конфискации до изгнания и объявления вне закона. В хартиях Х в. («Фонтхиллское письмо», хартия S 1455; об изгнании Этельсига за кражу свиньи, хартия S 886; о конфискации имения Этельфледы за помощь брату-изгнаннику Леофсигу, хартия S 926) используются глаголы flyman, afliman, exulare с семантикой ‘изгонять, принуждать к бегству’. В хартиях XI в. (например, о приговоре вдове из Эйлcворта и ее сыну, хартия S 1377) вместо указанных глаголов фигурирует слово utlah, от которого происходит современное outlaw. Таким образом, показывается, что контроль за поддержанием парадигмы поведения в равновесном состоянии был двухуровневым. Первый уровень воздействия – конфискация имущества в случае разового правонарушения, не связанного с покушением на жизнь иного человека. Второй уровень воздействия – объявление человека вне закона (при повторной краже и при совершенном убийстве одного или нескольких человек). Правом на применение данной меры обладали король и епископ. Однако отдельные тяжкие преступления, связанные с убийствами и разбоем (преступления Вульфбольда и его вдовы, хартия S 877), к изгнанию не приводили. Причины этого неизвестны вследствие фрагментарной сохранности источников (в частности, неизвестно, чем завершилась история, описанная в хартии S 877). |
| Аннотация (на другом языке): | The article analyzes the deviant violations of the accepted behavior paradigm in the Anglo-Saxon society, reflected in Old English charters. The article deals with only one form of deviant violation of the paradigm of behavior – crime. The old English lawsuits charters were chosen as the object of analysis. The author proves that the reaction of society to the offense was placed in a wide range of forcing: from confiscation to expulsion and outlawing. In charters of the 10th century (Fonthill letter, charter S 1455; the expulsion of Æðelsig for stealing a pig, charter S 886; the confiscation of Æðelflӕda estate for the help for her exiled brother Leofsin, charter S 926) uses verbs flyman, afliman, exulare with the semantics ‘to expel, to force, to flee’. In the charters of the 11th century (the lawsuit of the widow in Ailsworth and her son, charter S 1377), the word utlah, from which the modern outlaw derives, is used instead of these verbs. Thus, the author shows that the control over the maintenance of the paradigm of behavior in the equilibrium state was two-level. The first level of impact was the confiscation of property in the case of a single crime not involving with attempt on the life of another person. The second level of influence was the outlawing of a person for the re-theft or the murder of one or more people. The king and Bishop had the right to apply last measure. However, some serious crimes related to the murders and robbery (crimes of Wulfbald and his widow, charter S 877) were not connected with the expulsion. The reasons for this are unknown due to the fragmentary preservation of the sources. In particular, it is not known how the story of Wulfbald’s widow ended. = Aналізуюцца дэвіянтныя парушэнні прынятай у рамках англасаксонскага грамадства парадыгмы паводзін, разглядаецца толькі адна форма дэвіянтнага парушэння парадыгмы паводзін – правапарушэнне. У якасці аб’екта аналізу былі абраны старажытнаанглійскія хартыі аб судовых цяжбах. Даказваецца, што рэакцыя грамадства на правапарушэнне прадстаўлена шырокім спектрам прымусу: ад канфіскацыі да выгнання і аб’яўлення па-за законам. У хартыях Х ст. («Фантхілскі ліст», хартыя S 1455; аб выгнанні Этэльсіга за крадзеж свінні, хартыя S 886; аб канфіскацыі маёнтка Этэльфлэды за дапамогу брату-выгнанніку Леофсігу, хартыя S 926) выкарыстоўваюцца дзеясловы flyman, afliman, exulare з семантыкай ‘выганяць, прымушаць да ўцёкаў’. У хартыях XI ст. (аб прысудзе ўдаве з Эйлсворта і яе сыну, хартыя S 1377) замест названых дзеясловаў фігуруе слова utlah, ад якога паходзіць сучаснае outlaw. Такім чынам, паказваецца, што кантроль над падтрыманнем парадыгмы паводзінаў у раўнаважным стане быў двухузроўневым. Першы ўзровень уздзеяння – канфіскацыя маёмасці ў выпадку разавага правапарушэння, не звязанага з замахам на жыццё іншага чалавека. Другі ўзровень уздзеяння – абʼяўленне чалавека па-за законам (пры паўторным крадзяжы і забойстве адной або некалькіх асоб). Права на прымяненне дадзенай меры мелі кароль і біскуп. Аднак асобныя цяжкія злачынствы, звязаныя з забойствамі і разбоем (аб злачынствах Вульфбольда і яго ўдавы, хартыя S 877), да выгнання не прыводзілі. Прычыны гэтага невядомыя, таму што крыніцы захаваліся фрагментарна (у прыватнасці, невядома, чым скончылася гісторыя, апісаная ў хартыі S 877). |
| URI документа: | http://elib.bsu.by/handle/123456789/233210 |
| ISSN: | 2520-6338 |
| DOI документа: | https://doi.org/10.33581/2520-6338-2019-3-68-73 |
| Лицензия: | info:eu-repo/semantics/openAccess |
| Располагается в коллекциях: | 2019, №3 |
Все документы в Электронной библиотеке защищены авторским правом, все права сохранены.