Please use this identifier to cite or link to this item:
https://elib.bsu.by/handle/123456789/231166| Title: | Диалог с Экклесиастом в поэзии Пауля Флеминга |
| Other Titles: | The dialogue with of Ecclesiastes in Paul Fleming’s poetry / G. V. Sinilo Дыялог з Эклезіястам у паэзіі Паўля Флемінга / Г. В. Сініла |
| Authors: | Синило, Г. В. |
| Keywords: | ЭБ БГУ::ОБЩЕСТВЕННЫЕ НАУКИ::Литература. Литературоведение. Устное народное творчество |
| Issue Date: | 2019 |
| Publisher: | Минск : БГУ |
| Citation: | Журнал Белорусского государственного университета. Филология = Journal of the Belarusian State University. Philology. - 2019. - № 2. - С. 5-19 |
| Abstract: | Исследуется рецепция Книги Экклесиаста (Екклесиаста) в поэзии Пауля Флеминга (1609–1640), одного из крупнейших поэтов немецкого барокко. Показано, что в творчестве Флеминга наглядно репрезентированы важнейшие темы и стилевые приметы барокко – прежде всего стремление к исследованию парадоксов и антиномий бытия и сознания, контрастное соединение трагизма и гедонизма, пессимизма и веры в стойкость человеческого духа. Важной составляющей художественного мира немецкого поэта является его диалог с Библией, особенно с Книгой Псалмов и Книгой Экклесиаста. Как и Экклесиаст, П. Флеминг перед лицом очевидной бессмысленности жизни ищет ее смысл и обретает его в честном труде, дружбе, любви, в верности Богу и самому себе. Пафос нравственного долга и веры, вопреки очевидной абсурдности мира, объединяет библейского мудреца и немецкого поэта. Доказано, что аллюзии на Книгу Экклесиаста чаще всего присутствуют в текстах Флеминга имплицитно и вводятся знаковыми словами-концептами. В первую очередь это слова eitel и Eitelkeit, несущие в себе тот же спектр значений, что и генеральный концепт Экклесиаста – häḇäl ‘все быстро исчезающее’, ‘дуновение’, ‘бренность’, ‘суетность’, ‘напрасность’, ‘тщетность’, ‘абсурдность’. Как и у Экклесиаста, важнейшими концептами поэзии Флеминга являются также человек, Бог, время, вечность. Утверждается, что Книга Экклесиаста – один из наиболее значимых архетекстов поэзии П. Флеминга, т. е. смысло- и текстопорождающий текст, в диалоге с которым он выстраивает свой художественный мир |
| Abstract (in another language): | This research paper investigates the reception of The Book of Ecclesiastes in the poetry of Paul Fleming (1609–1640), one of the most significant poets of German Baroque. We show that Fleming obviously represents the main topics and stylistic features of – first of all the aspiration for researching paradoxes and antinomies of objective reality and consciousness, contrasting junction of tragedy and hedonism, pessimism and faith in firmness of human spirit. The important component of artistic world of the German poet is his dialogue with the Bible, especially with The Book of Psalms and The Book of Ecclesiastes. As well as Ecclesiastes, Paul Fleming tries to find the purpose of life in the face of its evident senselessness and acquires it in an honest livelihood, friendship, love, faithfulness to God and to his own. The spirit of moral duty and faith in spite of obvious absurdity of the world unites the biblical sage and the German poet. We prove that the text of The Book of Ecclesiastes is present in Fleming’s texts implicitly, by the means of allusions, which are introduced by indicative words-concepts. First of all, these are such words as eitel and Eitelkeit, including the same range of meanings as the general concept of The Book of Ecclesiastes – häḇäl, ‘all that vanishes’, ‘breath’, ‘frailty’, ‘vanity’, ‘fruitlessness’, ‘futility’, ‘absurdity’. The main concepts of Fleming’s poetry, as well as in The Book of Ecclesiastes, are also man, God, time and eternity. We assert that The Book of Ecclesiastes is one of the most important archetexts of P. Fleming’s poetry – meaning- and text-generating texts. In the dialogue with this text the poet develops his artistic world. = Даследуецца рэцэпцыя Кнігі Эклезіяста ў паэзіі Паўля Флемінга (1609–1640), аднаго з выдатных паэтаў нямецкага барока. Паказана, што ў творчасці Флемінга яскрава рэпрэзентаваны найважнейшыя тэмы і стылявыя прыкметы барока – перш за ўсё імкненне да даследавання парадоксаў і антыномій быцця і свядомасці, кантраставае злучэнне трагізму і геданізму, песімізму і веры ў стойкасць чалавечага духу. Важным складнікам мастацкага свету нямецкага паэта з’яўляецца яго дыялог з Бібліяй, асабліва з Кнігай Псалмоў і Кнігай Эклезіяста. Як і Эклезіяст, П. Флемінг перад тварам відавочнай бессэнсоўнасці жыцця шукае і знаходзіць яго сэнс у сумленнай працы, дружбе, каханні, у вернасці Богу і самому сабе. Пафас маральнага абавязку і веры, насуперак відавочнай абсурднасці свету, яднае біблейскага мысляра і нямецкага паэта. Даказана, што алюзii на кнiгу Эклезіяста найчасцей прысутнічаюць у тэкстах Флемінга імпліцытна і ўводзяцца знакавымі словамі-канцэптамі. Гэта найперш словы eitel і Eitelkeit, якія нясуць у сабе той жа спектр значэнняў, што і генеральны канцэпт Эклезіяста – häḇäl ‘усё, што хутка знікае’, ‘подых’, ‘тленнасць’, ‘марнасць’, ‘дарэмнасць’, ‘пустое’, ‘абсурднасць’. Як і ў Эклезіяста, найважнейшымі канцэптамі паэзіі Флемінга з’яўляюцца таксама чалавек, Бог, час, вечнасць. Сцвярджаецца, што Кніга Эклезіяста выступае адным з найбольш значных архетэкстаў паэзіі П. Флемінга – сэнса- і тэкстаспараджальным тэкстам, у дыялогу з якім ён выбудоўвае свой мастацкі свет. |
| URI: | http://elib.bsu.by/handle/123456789/231166 |
| ISSN: | 2521-6775 |
| Licence: | info:eu-repo/semantics/openAccess |
| Appears in Collections: | 2019, №2 |
Items in DSpace are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.