«Успаміны» Е. Фялінскай як помнік мемуарнай літаратуры ХІХ ст.

Abstract

У артыкуле разглядаецца адзін з найбуйнейшых мемуарных твораў беларускай літаратуры ХІХ ст., які належыць пяру пісьменніцы і грамадскай дзяячкі Евы Фялінскай. З пункту гледжання істотных гістарычных і культурна-бытавых рэалій, якія афіцыйная гісторыя звычайна абмінае, яны дазваляюць зрабіць рэканструкцыю штодзённага жыцця прадстаўнікоў беларускай шляхты ў першай палове ХІХ ст., сяброўскіх і суседскіх стасункаў на фоне найважнейшых гістарычных падзей. Аўтар аналізуе страты і набыткі на гэтым шляху. Адзначаецца шматпланавая прысутнасць пісьменніцы ў тэксце і як гераіні апавядання, і як наратаркі, схільнай да абагульненняў, філасофскіх разважанняў, імкнення звязаць з’явы розных часоў прычынна-выніковымі сувязямі.