Дынастычныя шлюбы Гедымінавічаў як сродак далучэння новых тэрыторый

Abstract

Праведзенае даследаванне дало магчымасць вызначыць сутнасць шлюбнай стратэгіі вялікіх князёў літоўскіх як сродку рэалізацыі знешняй палітыкі Вялікага Княства Літоўскага ў XIV ст. Тэма шлюбных стратэгій вялікіх князёў літоўскіх на сучасным этапе развіцця гістарыяграфіі даследавана недастаткова. Гісторыкі часцей надаюць увагу магнацкім або шляхецкім сем’ям, князям з роду Рурыкавічаў, а вось вялікія князі літоўскія засталіся па-за ўвагай. Таму можна ўпэўнена казаць пра тое, што пастаўленая праблема ў гістарычнай навуцы распрацавана вельмі фрагментарна і недастаткова. Шлюбныя сувязі былі сродкам замацавання саюзаў і перамір’яў з іншымі дзяржавамі, пашырэння палітычнага ўплыву на суседнія тэрыторыі або нават уключэння іх у склад Вялікага Княства Літоўскага. На ўсходзе Гедымінавічы з дапамогай шлюбаў імкнуліся распаўсюдзіць свой уплыў на землі Русі. Акрамя таго, дынастычныя сувязі дазволілі Вялікаму Княству Літоўскаму ў XIV ст. далучыць новыя тэрыторыі (Валынь, Віцебскае, Смаленскае і Вярхоўскія княствы).