Нацыянальна-культурная семантыка лексічных адзінак і міжкультурная камунікацыя

Abstract

Разам з этнацэнтрызмам, росквітам нацыянальнай самасвядомасці ў свеце развіваецца і тэндэнцыя да інтэграцыі і супрацоўніцтва, да дыялогу і вывучэння моў. Для міжкультурнага дыялогу неабходна не толькі моўная кампетэнцыя, але і этналінгвістычныя і прагматычныя веды. Пазнанне рэальнасці праз пасрэдніцтва мовы ставіць праблему суадносін усеагульнага і нацыянальна-спецыфічнага ў моўным адлюстраванні свету. Кожная мова адлюстроўвае ў сваёй структуры і семантыцы асноўныя параметры акаляючага свету, яго ацэнку – універсальныя ўласцівасці мадэлі свету. Адной з галоўных прымет нацыянальнай моўнай карціны свету з’яўляюцца суадносіны нарматыўных і індывідуальных з’яў, тое, у якой ступені прадстаўлены ў мове асноўныя катэгорыі быцця.