Фаусціянскія матывы ў лірыцы Ул. Караткевіча

Abstract

Класік беларускай літаратуры Уладзімір Караткевіч на працягу сваёй плённай шматгадовай творчай дзейнасці працаваў у розных жанрах літаратуры. Ён – цудоўны раманіст, пранікнёны лірык, драматург-наватар, і да таго ж не толькі пісаў уласныя творы, а і даваў адзнаку дзейнасці іншых майстроў слова. Як літаратурны крытык ён выступаў з артыкуламі пра Скарыну, Купалу, Коласа, пра Байрана і Гётэ і інш. Ён вельмі добра адчувае ўключанасць айчыннай літаратуры ў сусветны літаратурны працэс, імкнецца падыхаць “жыватворным”, “высокім” паветрам гётэўскіх вяршынь, захапіцца гучаннем верша сусветнага класіка і зрабіць яго “нашым”. Пад апошнім дзеяннем Караткевіч заўсёды ў крытычных працах мае на ўвазе перадусім добры і якасны пераклад тэкста з мовы арыгінала, а таксама пералажэнні, прысвячэнні, пераапрацоўкі асобных топасаў, ідэй, матываў ва ўласнай творчасці. Вобразы гётэўскай фаўсціяны вельмі зразумелыя і блізкія Караткевічу, таму паэту так важна перастварыць іх, пераспяваць па-беларуску.