Малітваслоўны верш Францыска Скарыны

Abstract

Даследуюцца сутнасць малітваслоўнага (кандакарнага) верша, яго мастацкія асаблівасці, рытмічныя кампаненты. У беларускую вершазнаўчую тэрміналогію ўводзяцца тэрміны «сціх» (грэч. stichos) і «сціхавое верша- ванне». Вывучаецца характар малітваслоўнага верша ў творчасці Францыска Скарыны (каля 1490 – каля 1551), адзначаецца ўклад беларускага першадрукара і перакладчыка Бібліі ў развіццё беларускай і ўсёй усходнеславянскай паэзіі, прасочваецца станаўленне ў ёй асобных сціхавых жанраў, відаў і страфічных форм (акафіст, акрасціх, тэрцэт, дысціх і інш.). = Исследуются сущность молитвословного (кондакарного) стиха, его художественные особенности, ритмические компоненты. В белорусскую стиховедческую терминологию вводятся термины «стих» (греч. stichos) и «стиховое стихосложение». Изучается характер молитвословного стиха в творчестве Франциска Скорины (около 1490 – около 1551), отмечается вклад белорусского первопечатника и переводчика Библии в развитие белорусской и всей восточнославянской поэзии, прослеживается становление в ней отдельных стиховых жанров, видов и строфических форм (акафист, акростих, терцет, дистих и др.). = The article is devoted to the investigation of the essence of the prayer verse (kontakion), its artistic features and rhythmical components. The terms «stich» (stichos – Greek) and «stich versification» are introduced into Belarusian prosody terminology. The subject of study is the character of the prayer verse in Francysk Skaryna’s (ca. 1490 – ca. 1551) creative work, the contribution of Belarusian first printer and the Bible translator into the development of Belarusian and the whole Eastern Slavonic poetry, into the formation of particular verse genres, kinds and strophe forms (litany, acrostich, tercet, distich and others).